Jaipur Jazz meets Taj Mahal

Denkend aan India, zie ik brede stoeten auto’s, door ‘t oneindig wegennet gaan
Rijen dik, krioelend, toeterend, spookrijdend, tot aan den einder staan.

Twee regels van de beroemde dichter, Handri Marsh Maneer

Op zaterdag verlaten we met weemoed het prachtige Devi Garh, het mooie fort, met de geweldige faciliteiten en dito kamers. Even na negen uur rijden we weg en zetten koers naar Jaipur. Uiteindelijk zal de reis zeven uur duren, inclusief tankstop en lunch. De snelweg is grotendeels tweebaans, gescheiden door middenberm, maar ook ruime delen eenbaans met tegemoetkomend verkeer. En omdat inhalen van heel langzaam verkeer (fietsen, koeien, brommerriksja’s en vaak ook voetgangers) hier aan de orde van de dag is, is dat een permanente belevenis. Overigens kunnen in India op twee banen natuurlijk 3 a 4 rijen auto’s. Inschikken is nationale volkssport! Maar goed, we kunnen er westers naar kijken en een beetje neerbuigend over doen, we zien ook vandaag geen enkele aanrijding o.i.d. En dat is best knap. Als iedereen wendbaar rijdt, is maximale flexibiliteit best efficient. Voor de lunch stoppen we bij een Indiase Raststatte, een restaurantje en winkeltje. Al snel blijkt dat de prijzen (van het waar en eten) hoger liggen dan in een luxe restaurant. Daarbij komt dat de enige klandizie toeristen zijn en al snel komt de aap uit de spreekwoordelijke mouw: de drivers krijgen hier gratis eten als ze met hun gasten hier stoppen. Dat verdienmodel is aanlokkelijk voor de eigenaren. We kopen wat cola’s en chips in het winkeltje, want het ontbijt was ruim en veel.

Een andere nationale volkssport is het tolpoortje. De snelweg is tolweg en in plaats van aan het begin een kaartje die je aan het eind afrekent, staat hier om de 20km een tolpoortje waar ons busje 60 ruppee (80 ct) moet afrekenen. Het zou een werkgelegenheidsproject kunnen zijn, maar op onze reis zien we circa 15 tolpoorten.

In Jaipur zien we al snel dat deze stad iets (niet veel hoor) geordender is dan de eerdere steden. Er is zowaar soms stoep! Het nieuwe onderkomen is een klein heritage hotel (39 kamers), gebouwd en ingericht volgens koloniale stijl. Je voelt de lokale jaren twintig om je heen. We trekken nog een baantje in een fijn zwembad en gaan rond achten aan tafel al fresco; we kunnen heerlijk buiten eten en de gevarieerde kaart heeft voor elk wat wils (van kinderkipburger tot bietenrisotto).

De andere dag gaan we in een vertrouwd ritme: op weg naar de hoogtepunten van de stad. We beginnen in het City Palace; het voormalig onderkomen van ook hier weer de lokale royalty. Grote ruime vertrekken en binnenplaatsen. En we laten allen getooid met kleurige tulband een foto maken die we aan het eind kunnen ophalen, alsof we in de Efteling zijn met bijbehorend inschuifkartonnetje. Natuurlijk kopen we die; hier zijn de Eftelingprijzen nog niet doorgesijpeld.

Na het stadspaleis gaan we naar de buitenplaats van de Maharadja’s: het Amber fort. Dat is wel een van de indrukwekkendste gebouwen die we hebben gezien (Taj Mahal komt nog). We maken een goede klim (500 treden met tal van verkopers langs de weg omhoog). Je kan er ook voor kiezen de weg af te leggen met een olifant, maar diervriendelijk als we zijn, lopen we zelf. Het is heerlijk weer (zoals eerder gesteld: hier is dat meteen heel heet) en vochtig bereiken we het centrale plein. Daar gaan we lekker in de schaduw bijkomen van deze fitness-oefening. Helaas is Suze niet zo lekker geworden, een beetje misselijk maar vooral door de hitte. We gaan dan ook in een lagere versnelling verder.
Ook hier zijn we meteen weer bezienswaardigheid en verschijnen op tal van foto’s bij Indiërs. Het zijn egostrelende momenten. We lopen door de vele kamers en pleinen tellend fort, ook hier vandaag de dag alleen bewoond door een troep apen. Tegen twee uur, maken we nog -op weg naar het hotel- een wandeling langs een boulevard van het plaatselijke meer en gaan daarna richting zwembad. Het is niet druk en we bemachtigen één van de drie grote bedden: een kussen van 2,5 bij 2,5 meter met veel kussen dat makkelijk ruimte biedt aan een paar mensen. We drinken water, cappuccino’s, milkshakes en eten een frietje. Friet smaakt nog beter langs het zwembad!

De avond hebben we een primeur: we gaan een keer ergens anders eten. De driver brengt ons eerst naar het centrum en daar lopen we een rondje langs de lokale winkeltjes vol kleding, tassen, sieraden en andere hebbedingen, een waar vrouwenwalhalla. De jonge dames kopen wat en om 8u gaan we eten bij Little Italy, een restaurant zowel hoog in de lijst van Tripadvisor als een keer een niet-Indiase keuken. Het smaakt uitstekend en gaan erna terug door het donkere en mooi verlichte Jaipur naar het hotel. Dan is het tijd voor een biertje-en-boekje; oftewel lezen (van de iPad) met een Kingfisher, het Indiase bier.

Maandagochtend vertrekken we al 9u voor een trip richting Agra, waar we morgen de Taj Mahal gaan zien. We rijden richting het oosten via Fathepur Sikri. Deze stad is in de zestiende eeuw gebouwd door de lokale koning voor één van zijn drie vrouwen. Deze man -los dat bigamie niet echt modern is- was expres getrouwd met een hindu-vrouw, een moslima en een dame van christelijke huize. Geld speelde geen rol, want voor de moslima bouwde hij een reuzenmoskee. Hij bouwde er ook een stad naast, maar die is nooit bewoond geworden, daar er een probleem was met watertoevoer. Fathepur Sikri staat bekend als de meest wonderlijke spookstad ter wereld.

Nog steeds leven in heel India de verschillende geloven vreedzaam naast elkaar. Zonder hele grote spanningen en vooral met respect. Dat is ook wel een basisovertuiging binnen de Indiase samenleving. Niet voor niets betekent de algemene groet Namasté dan ook ‘ik zie je, je mag er zijn, ik waardeer je’.

Het nadeel van gratis entree is dat je besprongen wordt door verkopers, mensen die zeggen dat je echt in hun shop moet komen zien en door mannen die zeggen de officiële gids zijn. Dat onderstrepen ze door een vergeeld soort busabonnement te tonen. In de moskee nemen we er één, wetende dat we hem weinig hoeven te betalen, maar steevast bij zijn family-shop eindigen ergens in de moskee. Hij vertelt mooie verhalen, opdreunend in een vaak-herhaalde cadans, maar we krijgen nu wel de mooie plekken te zien, incluis de beste fotoposities.

Na deze stad rijden we door naar Agra, en bezoeken het oude fort. Hier weer entreekosten, dus een oase van rust. Aan de achterkant van het fort, dat ligt aan de rivier hebben we de eerste blik op de Taj Mahal, die een tweetal kilometer verderop ligt.
Erna gaan we toch wel moe maar zeer voldaan naar ons hotel. Douchen, omkleden en om circa 8u gaan we eten aan de overkant van het hotel bij een restaurant (dank, Tripadvisor!) om te genieten van vele lokale gerechten. Het smaakt heerlijk, evenals de Kingfishers in dit warme weer. Het echt spannende is niet het eten, maar het oversteken. Westerlingen, niet gewend aan verkeersrazernij, leggen hun leven in de waagschaal om de overkant te bereiken.

En dan gaat om 5u de wekker, we gaan om half zes naar de Taj Mahal om om 5u50 de zonsopgang daar te zien. We kopen een kaartje en laten ons de laatste 1,5km tot de ingang per riksja vervoeren. Het is per slot van rekening vakantie!

De Taj Mahal, kunnen we nu oprecht zeggen, is met recht één van de wereldwonderen! Het is een werkelijk prachtig monument (tombe, want dit immense bouwwerk bevat precies 1 kist). De omgeving is ook heel mooi. We worden meteen gegrepen door een lokale fotograaf, die een paar foto’s van ons wil maken. Dat ‘paar’ wordt een hele reportage. Aan het eind, waar iedereen individueel en in groepsverband op de foto gaat, op verschillende plekken, maar telkens met het grote witte wondergebouw op de achtergrond, heeft hij 81 foto’s geschoten. We kunnen alle foto’s kopen en op CD voor ruim €100. Moeilijk kijken, weglopen, nee zeggen, brengen de prijs rap naar beneden en we hebben een voltallige set voor nog geen twee tientjes; een mooi aandenken.

We lopen nog ruim anderhalf uur daar rond en zijn tegen negenen terug in het hotel. We gaan ontbijten maar dat voelt inmiddels meer als lunch. Even later gaan we op onze een-na-laatste verplaatsing naar onze laatste locatie: Samode Palace. 245km weer westwaarts. Hier blijven we drie volle dagen in wederom een heritage hotel, voorzien van onder meer Spa en twee zwembaden zodat we iets minder intensieve en meer ontspannen dagen tegemoet gaan.