We tellen af, deel 2 (slot)

Ons nieuwe onderkomen ligt in de heuvels en is (wederom) een voormalig buitenverblijf van de lokale koning. Toen al die koningschappen verdwenen na de onafhankelijkheid van de Britten (die vonden zo’n centraal punt van gezag nog handig), bleven die huizen over. Prachtige locaties voor mooie, kleine resorts. We lopen een rondje door het complex en zien zowel het rooftop-zwembad (alsof je in de natuur tussen de heuvels zwemt) als het lagergelegen zwembad, maar ook de oude vergaderkamer van de koning en zijn bestuur. Prachtige, grote vertrekken die hier nu als banquet-zaal worden gebruikt.

In de avond gaan we eten en de keuken is hier ook koninklijk. We bestellen een keur aan Indiase maaltijden en genieten van ons tafelbuffet.
De dag erna is de eerste uit onze reis dat we écht niks gaan doen; de één noemt dat vervelen, de ander relaxen… We beginnen na het ontbijt aan het zwembad, maar het weer is ons niet goed gezind. Ook nu komt er regen en gelukkig liggen we overdekt en blijft de temperatuur goed. Om 17u zouden we een tour door de stad doen, maar het is inmiddels weer gaan regenen, dus die slaan we maar over. We hangen wat tot etenstijd en gaan daarna aan tafel. Het restaurant heeft, zeer vriendelijk, vandaag butter chicken voor de dames gemaakt. Het stond niet op de kaart, maar gisteren hebben ze aangeboden het vandaag te maken. Helaas hebben we vergeten te melden dat de dames graag boneless chicken willen, dus het wordt een partijtje worstelen met kip en saus… Het personeel -dat dacht iets heel klantvriendelijks te hebben gedaan (wat zo is!)- baalt met ons mee.

Donderdag gaan we naar Jaipur terug, zo’n 1u15 van hier vandaan. We bezoeken de oude, overdekte markt (bapu bazar) en enkele aanpalende straatjes. Zo kan er nog wat broodnodige lokale tierelantijnerij worden gekocht. Een kleine twee uur laten verplaatsen we ons richting een tweetal malls, slechts gescheiden door een straat (ja, ja, we gaan weer oversteken!). Intussen worden we door onze lokale reisagent gebeld en hij geeft aan dat vanavond onze laatste maaltijd in Samode op hun kosten is. Aiii, we wilden in Jaipur eten. We besluiten gezamenlijk er dan maar een lunch van te maken op de vrijdag. Een volle maag op weg naar het vliegveld is ook wat waard!

In de mall kopen we nog wat kleding en om 18u zijn we weer bij Little Italy, het restaurant waar we ook zondag jl hebben gegeten. Na ruim een uur en buikjes vol van goed Italiaans eten, rijden we terug (tegelijk met 10.000-en forenzen) uit Jaipur naar Samode Palace. De rest van de (laatste) avond wordt omgedoopt tot spelletjesavond (“mag ik van jou, uit de categorie ‘hamsters’, de ‘hangbuikhamster’?”).

Vrijdag start zoals gebruikelijk: we ontbijten wat. Om 12u maken we onze uitgestelde rondleiding door het dorpje. We lopen met gids het dorpje in (1.000 mensen wonen er) en zien de lokale smid, armbandenmaker (we mogen zelfs meehelpen), de man van het buitenvoedsel (hier qua eten 365 dagen per jaar vrijmarkt) en gaan zelfs een prachtig klein schooltje in. Hier worden we met een daverend Hello begroet, al was het maar om te laten zien dat ze al vanaf de basisschool ook Engels leren, naast Hindi/Sanskriet. Bij terugkomst gaan we nog wat rustig zitten bij het zwembad en gaan we om drie uur lunchen. Het smaakt weer heerlijk!

Na deze uitgebreide, late lunch, pakken we finaal onze koffers in, hopende dat het allemaal past na onze aankopen. We douchen en kleden ons om in ons ‘reis-outfit’. Om 18u zullen we straks vertrekken richting vliegveld in Delhi. Rond 12u ’s avonds zullen we daar aankomen, ruim op tijd om in te checken en met de blauwen zwanen van de KLM om 3:35u te vertrekken (0:05 in NL). Morgenochtend landen we dan weer op Schiphol. En dan is onze enerverende, intensieve, soms spannende, klimatologisch vochtige, maar zeer geslaagde vakantie alweer voorbij. Aan de ene kant omgevlogen, aan de andere kant lijkt Mumbai voor ons een eeuwigheid geleden. Het was weer zeer bijzonder om in Pranoti’s geboorteland rond te reizen en dit keer zelfs op plekken te komen waar belangrijke gebeurtenissen voor haar zijn geweest, als de vindplek, het politiebureau en het kindertehuis. Want natuurlijk is India ook een beetje van ons.

Dit was ons laatste blog. Veel dank voor het meebeleven! We hebben er van genoten het op te schrijven en met jullie te delen. We hebben heel veel meegemaakt en hebben op deze manier zelf alles ook nog een beetje op een rijtje. Tot binnenkort in Nederland!!

Liefs van Sandra, Frido, Vera, Pranoti en Suze

Ofwel: NAMASTE!